قرنیه استراتیوم Stratum corneum) (از لایه هایی از کراتینوسیت های مرده یا سلول های پروتئینی تشکیل شده است که به طور مداوم در حال ریختن هستند. هنگامی که یک لایه تک کراتینوسیت به خارجی ترین لایه برسد ، آنها به قرنیه تبدیل می شوند. وقتی این اتفاق بیفتد ، سلول هسته و سیتوپلاسم خود را از دست می دهد و سخت و خشک می شود. سورفکتانت ها به این پروتئین ها متصل شده و بیش از حد هیدراته می شوند و باعث تورم آنها می شوند.
تورم به مواد پاک کننده اجازه می دهد تا راحت تر به لایه های عمیقتر پوست نفوذ کنند ، جایی که می توانند با انتهای عصب و سیستم ایمنی بدن ارتباط برقرار کنند و منجر به خارش و سوزش می شوند. 3 علاوه بر این ، هنگامی که آب پوست تبخیر می شود ، قرنیه سلولی حتی از همیشه خشک تر می شود زیرا سورفاکتانت ها به طور موثری پوست را از عامل مرطوب کننده طبیعی آن (NMF) جدا می کنند.
قرنیه استراتون (Stratum corneum) همچنین حاوی چربیهایی است که به پوست کمک می کند رطوبت را حفظ کند. اگرچه هنوز تأثیر دقیق پاک کننده ها بر روی این سلول های چربی کاملاً مشخص نشده است ، اما اعتقاد بر این است که سورفاکتانت ها قادر به ایجاد لکه های چربی هستند و باعث مختل شدن آنها می شوند. اینها سلولهای چربی هستند که سد محافظ برای همه سلولها را احاطه کرده و ایجاد می کنند.
وقتی این اتفاق بیفتد ، سلولها می توانند در برابر آسیب، آسیب پذیرتر شوند. سورفکتانت ها همچنین می توانند به ساختارهای چربی آسیب برساند و باعث کاهش چربی ها در لایه های خارجی پوست شوند
سورفکتانت ها به طور گسترده به دو دسته تقسیم می شوند: سورفاکتانت های مبتنی بر صابون و سورفکتانت های مصنوعی و مبتنی بر مواد شوینده.
پاک کننده های مبتنی بر صابون دارای pH در حدود 10 هستند که باعث می شود قلیایی تر از سندی ها باشند (که pH آنها 7 یا کمتر است). سطح بالای pH با به خطر انداختن pH طبیعی 5.5 پوست باعث تحریک می شود.